Compleet

Ondanks de stakingen van de afgelopen week bij British Airways vertrok de vlucht naar Londen op tijd. Na een korte tussenstop op Heathrow kon de 'echte' vlucht beginnen: 11 uur lang, van Londen naar LA. We vertrokken 45 minuten te laat, maar uiteindelijk kwamen we slechts een kwartier te laat aan op LAX. Vreemd, dat ze schijnbaar als het zo uitkomt 30 minuten kunnen inhalen onderweg, waarom vliegen ze dan niet standaard zo hard :(

Een uurtje voor de landing vlogen we over Las Vegas: The Strip met zijn grote hotels en de Stratosphere Tower waren vanuit de lucht nog duidelijk herkenbaar. Nadat we geland waren gingen we vol goede moed op weg naar de douane; immigratiepapieren in het vliegtuig al ingevuld, dus dat zou allemaal vlot moeten gaan. Niet dus: vanwege de fijne "Homeland Security" wetten van meneer Bush, mag iedereen tegenwoordig een pasfoto, vergezeld van een vingerafdruk van de linker- en rechter wijsvinger achterlaten. De mannetjes van de douane zijn experts in het opdreunen van "left index finger, right index finger", maar werken met computers gaat ze duidelijk minder minder makkelijk af; 8 van de 10 systemen had een storing en bij de rij van de negende (onze rij) stond een Chinese dame vooraan, die schijnbaar te dom was om de plaatjes te begrijpen waarop toch echt duidelijk stond aangegeven wat er van je verwacht werd: eerst de ene vinger, dan de andere. Met 1 miljard Chinezen kan dat nog leuk worden als ze straks allemaal gaan reizen...

Toen we eindelijk door de douane waren bleken de koffers er al te staan. Vlug naar het pendelbusje van de Dollar Car Rent om de auto op te halen. Ook dit ging allemaal redelijk rap, zodat we rond 15:00 in de auto zaten. Na een klein uurtje rijden (op sommige stukken snelweg staat het ondanks dat het 6-baans is standaard vast) kwamen we aan bij het hotel. Zoals ze op de website al aangaven; de lokatie is erg mooi en de kamers zijn ruim (en voorzien van een eigen keuken, handig).

Om meteen maar een beetje in het ritme te komen (want 9 uur tijdsverschil) besloten we dat we nog maar wat moesten gaan bekijken. Het hotel ligt op 200 meter van de Walk Of Fame & Mann's Chinese Theatre (6925 Hollywood Boulevard), dus dat lag het meest voor de hand. De Walk Of Fame op zich is best geinig om te zien en vanaf het Hollywood & Highland Shopping Center konden we het bekende Hollywood Sign zien: erg leuk, dat gaan we morgen van dichterbij bekijken.

Hollywood Sign vanaf Hollywood & Highland

Olifant bovenop Hollywood & Highland

Zuurstofbar in H&H

Op de Hollywood Boulevard zit een vrij grote Disney winkel, de Disney Soda Fountain and Studio Store (6834 Hollywood Blvd).

Disney Store in Hollywood

Na een supermarkt te hebben opgezocht (in een vage Latinowijk, waar je zelfs je dagelijkse boodschappen op afbetaling kon meekrijgen) om alvast ontbijt voor morgenochtend in te slaan hielden we het voor gezien; ondertussen is het tegen 21:00 en we waren vanochtend om 03:00 op. Tel daar het tijdsverschil van 9 uur bij op en dan ben je al snel 27 uur wakker.

Woensdag 17 augustus. Vanochtend allebei vroeg wakker; om 06:00. Na ontbeten te hebben 's ochtends eerst nog een keer de Walk Of Fame opgelopen om Mann's Chinese Theatre te fotograferen en om de 'ster' van Michael Jackson op te zoeken. Daar bleken we gisteren vrolijk overheen gelopen te hebben.

Mann's Chines Theatre

Michael Jackson op de Walk Of Fame

Na de Walk Of Fame besloten we om het Hollywood Sign van dichtbij te gaan bekijken. Op Internet stond de weg naar een hondenuitlaatparkje aan de Canyon Lake Drive beschreven, van waar je een mooi uitzicht scheen te hebben. Wat er niet bij stond was dat dit via een gigantische slingerweg was.... maar het was de moeite meer dan waard.

Hollywood Sign vanuit het park

Na de Hollywood letters te hebben bekeken wilden we het Capitol Records gebouw zien; een relatief kort ritje, maar wel weer over de ondertussen bekende slingerwegen door Bel-Air. Vanaf Capitol Records zouden we naar het Griffith Observatory gaan, maar om een of andere reden liep de weg naar boven op een gegeven moment dood. Wel konden we het gebouw in ieder geval zien staan :)

Capitol Records

Griffith Observatory

's middags hebben we gewinkeld in het Beverly Center; een duur winkelcentrum in Beverly Hills (8500 Beverly Boulevard). Weinig spannends verder, maar ze hadden een Macy's, dus dat maakte veel goed. Na de winkels en lunch ("World Famous Fish Taco's", best lekker, totdat je aankomt bij het stuk waar schijnbaar een kwart blik zwarte bonen in gepropt zit) gingen we naar Rodeo Drive (gratis parkeren aan Brighton Way): de PC Hooftstraat x10, waar het van rijke patsers aan elkaar hangt. Na naar Jonathan's Salon gelopen te zijn (9681 Wilshire Blvd., uit de TV serie 'Blow Out') konden we mee met de Trolley Tour van 15:00; een 35-minuten durende tour door Beverly Hills en Rodeo Drive (op de hoek van Rodeo Drive & Dayton Way, elk uur op het uur. $5).

Beverly Hills Tram Tour

Tijdens de tour kwamen we o.a. langs het bekende Beverly Hills Hotel (met gast cabins vanaf $20.000 per maand), het huis van Charly Chaplin en de Beverly Hills basisschool (die eruit ziet als de gemiddelde highschool campus. Je kan per slot van rekening niet vroeg genoeg beginnen met het drillen van die koters).

Rodeo Drive

Na afloop van de tour besloten we richting de kust te gaan: Venice en Santa Monica. Aangezien het alweer na vieren was, werd het langzaam aan drukker op de weg. We kwamen rond 17:00 aan in Venice. Venice staat bekend vanwege het rare volk dat er doorgaans rondloopt en om 'Muscle Beach', waar mensen er schijnbaar plezier aan beleven om in de brandende zon aan gewichten te trekken. Helaas was er vandaag niet veel te doen; slechts twee bejaarde mannen die na elke keer bankdrukken een minuutje pauze inlasten. Misschien waren het VVV-bodybuilders, die ingehuurd zijn om de touristen een beetje te vermaken...

Brandweer bij Venice Beach


Lifeguardauto op Venice Beach

Basketball in Venice

We verruilden de drukte van het strand voor de rust bij de Venice Canals: ooit heeft iemand het goede plan opgevat om, net als in Venetië, een paar kanalen aan te leggen. Zo gezegd, zo gedaan: het zijn er 4 geworden. De Canals op zich zien er erg mooi uit, maar het allermooiste was toch wel dat Val een kolibrie spotte (aka Hummer)! Ik was net bezig om een andere lens op de camera te zetten toen het beestje alweer verdwenen was. Val heeft een poging gedaan om hem te filmen, dus hopelijk staat hij daar nog op.

Venice Canal

Venice Canal

Na Venice gingen we op weg naar Santa Monica, om daar bij de pier de zonsondergang te zien. Rond 19:00 kwamen we aan in Santa Monica, het begin van Route 66. Er scheen hier ergens een maquette voor te liggen. De maquette bleek niet veel bijzonders, dus gingen we naar de pier, met zijn reuzenrad en achtbaan. Na een stukje over de pier te hebben gelopen gingen we op zoek naar wat te eten. Twee dagen achter elkaar naar de Mc Donalds is zelfs mij iets teveel van het goeie, dus maar op zoek naar iets anders: vlakbij bleek een winkelcentrum te liggen. En zoals praktisch elke Mall in de VS had ook deze een Food Court. De keuze viel op de ambachtelijke hamburger van de grill, met friet... Na het eten nog vlug even naar Robinsons-May en Macy's gegaan en toen op weg naar het hotel; ondertussen was het alweer 20:30. Bij het hotel aangekomen nog even naar de Walk Of Fame gelopen voor de leuke nachtfoto's, zodat we om 21:45 pas weer terugkwamen op de hotelkamer. Een lekkere lange dag, maar mogen wordt het rustiger: een mooie rit over de kustweg, richting San Simeon. Met onderweg stops bij een Factory Outlet en, als we het kunnen vinden, het hek van Neverland....

Sunset bij de Santa Monica Pier

Volle maan bij Hollywood & Highland

Vandaag 'eindelijk' de drukte van LA verlaten. De stad op zich is leuk, maar het verkeer is niet grappig meer: ze jagen er als gekken en je ziet er dan ook praktisch geen auto zonder kras en/of deuk. Handsfree bellen hebben ze ook nog nooit van gehoord, terwijl de helft van de automobilisten vergroeid lijkt te zijn met een telefoon...
Vanochtend zijn we eerst naar de Walt Disney Concert Hall (111 South Grand Avenue ) gegaan; een door Gehry ontworpen gebouw dat oorspronkelijk glimmend was, maar omat het verkeer er last van had (niet echt handig, een glimmend gebouw in de LA zon) hebben ze het gebouw nu grotendeels mat gemaakt.

Cadillac Escalade

Na de muziekhal te hebben bekeken gingen we op weg naar Malibu. Malibu staat bekend om zijn dure strandvilla's met de bijbehorende privéstranden. Het geinige is dat deze stranden helemaal niet privé zijn: in California heeft iedereen recht om, waar dan ook, bij de zee te kunnen komen. Leuk dus, om eens te kijken hoe moeilijk de sterren het je proberen te maken :D

Eerst gingen we naar de Malibu Colony, waar we rond 11:15 aan kwamen; een met hekken afgesloten gebied met een bewaker voor de deur, weinig te zien verder...

Toegangsweg naar de Malibu Colony

Dan maar via het strand proberen.

Malibu Beach Lifeguard


Hek tot in de oceaan bij Malibu Colony

Zo doen die grappenmakers dat dus: zet een hek in de zee en je houdt de mensen buiten. Het water stond mij iets te hoog om er onderdoor te kruipen, maar het mag dus wél...


Surfer bij Malibu Beach

Na Malibu reden we richting Camarillo, waar we een factory outlet bezochten: Camarillo Premium Outlets (740 E. Ventura Boulevard). We hadden oorspronkelijk Malibu niet in de routeplanner gezet, waardoor we niet door hadden dat je door Malibu mee te nemen 'verplicht' wordt om een stuk door de bergen te rijden; 30 kilometer door bochtige en steile bergweggetjes, waarbij Valeri reed en ik de bochten aankondigde ("scherp bochtje naar rechts, gevolgd door een matige naar links")... Mooi rally-werk.
Vanaf Camarillo gingen we door naar Morro Bay. Onderweg wilden we eens kijken of we de toegangsweg naar Michael Jackson's Neverland konden vinden. Na wederom een aardige rit door de bergen, kwamen we uiteindelijk rond 16:15 aan bij Los Olivos, waar inderdaad de poort open stond:

Vanaf Neverland door naar Morro Bay (17:45), met de bekende Morro Rock. Helaas was het redelijk bewolkt en stond de zon erg laag, niet echt spectaculair om te zien dus.


Morro Bay met op de achtergrond Morro Rock

Vanaf Morro Bay was het nog een klein half uurtje naar San Simeon, waar we verblijven in het Oceanfront Resort. Volgens de website lag het aan de oceaan, en dat bleek te kloppen: vanaf het balkon hoor je het ruisen van de golven...

Morgenochtend vroeg naar Hearst Castle en daarna door naar San Francisco. Een lange rit langs de kustweg die erg mooi schijnt te zijn; onderweg kom je door verschillende natuurgebieden...

Vandaag vroeg op, want we hebben de eerste tour van de dag (08:20) bij Hearst Castle; het kasteel van mediamagnaat William Randolph Hearst. Goed dat we gereserveerd hadden, want de eerste tour zat meteen vol. Zoals te verwachten was het mistig aan de kust, maar toen we met het busje naar boven reden (5 mijl) brak de zon door. Boven bij het huis gaf dit een mooi effect in combinatie met de nog overgebleven mistflarden.

De tour was erg leuk. Je werd door een aantal vertrekken van Hearst Castle geleid en onderweg werden je een hoop dingen verteld. Het hoogtepunt was de schitterende Neptune Pool.



Hearst heeft bijna alles in zijn kasteel geimporteerd uit Europa. In de tijd dat het kasteel gebouwd werd, duurde het 5 uur om een nieuwe aanwinst de heuvel op te krijgen!



Na de Hearst Castle Tour gingen we terug naar het hotel om onze spullen te pakken en uit te checken. Daarna reden we een paar kilometer langs de kust, naar Elephant Seal Beach, waar zeeolifanten aan de kust zouden liggen. Toen wij er waren lagen er maar twee op het strand: viel dus een beetje tegen. Maar de rondrennende eekhoorns maakten alweer een hoop goed.



Na Piedras Blancas (het stuk bij Elephant Seal Beach) zijn we de mooie kustweg afgereden naar Julia Pfeiffer Burns State Park, waar de Mc Way Creek waterval op het strand uitkomt. Erg mooi om te zien en maar een paar minuten lopen vanaf de parkeerplaats.

Vanaf Julia Pfeiffer ging de rit verder over de kustweg, richting Point Lobos. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt om van het uitzicht te genieten en om de Bixby Bridge (uit 1932) te bekijken.

Bij Point Lobos aangekomen kon je een korte wandeling maken (25 minuten), waarbij je door een Cypress-bos ging met uitzicht op het Sea Lion Point. Bij het Sea Lion point was niet veel te beleven; je hoorde de zeeleeuwen wel, maar je zag ze slechts in de verte.
Toen we het rondje bijna hadden gelopen kwamen we opeens een paar herten tegen, die het pad overstaken. Zo hebben we toch nog beesten van dichtbij gezien...



Na Point Lobos was het tijd voor de laatste stop onderweg naar San Francisco; de 17 Mile Drive in Carmel. Dit zou een mooie route langs golfbanen en kustwegen moeten zijn en dat klopte ook wel. Alleen erg jammer dat de route vrij slecht staat aangegeven en dat er een of andere autodag aan de gang was, waardoor het erg druk was.

We hebben het rondje vrij snel afgereden en wilden op weg gaan naar San Francisco...
En toen werd het opeens toch nog spannend in het saaie Carmel: we stonden te wachten op een kruising, toen er een auto met erg lange aanhanger de bocht om draaide. Schijnbaar had de vrouw achter het stuur (pffff) nog weinig ervaring met rijden met een oplegger, want ze was hard op weg om onze voor- en zijkant eraf te rijden.
Ik snel de auto in de achteruit gegooid, een meter naar achteren en TOETEREN.
De vrouw stopte even, maar was niet onder de indruk en wilde vrolijk verder rijden. Ik dus snel nog verder naar achter, want een kapotte huurauto is ook wat lastig... Helaas reed de wachtende auto achter ons (een spiksplinternieuwe Range Rover) langzaam naar voren, waardoor we tegen elkaar reden. Gelukkig geen zichtbare schade, dus we zijn er goed mee weggekomen.... maar je schrikt je wel even kapot.
Hoogste tijd dus om door te rijden en bij te komen in San Francisco...
Toen we tegen 20:00 eindelijk in SF aankwamen, blij dat het verder goed gegaan was, bleken ze bij Travelodge onze kamer niet meer te hebben; ze hadden hem weggegeven wegens geblokkeerde creditcard (maanden geleden gereserveerd, maar ondertussen een nieuwe kaart met ander nummer gekregen, snappen ze bij VISA niet helemaal denk ik).
Gelukkig waren ze wel behulpzaam en konden we 500 meter verderop een kamer krijgen.

Morgen maar eens de stad verkennen. De eerste blikken op Alcatraz en De Brug waren veelbelovend!

Zaterdag 20 augustusVandaag te voet San Francisco wezen verkennen. Al met al bijna 15 kilometer gelopen (over andere wegen dan in het vlakke Nederland). Eerst heel Lombard Street afgelopen om bij het 'Crookedest Street' gedeelte te komen; 5 scherpe bochten naar beneden.



Na Lombard Street wilden we naar het water om de Golden Gate Bridge te bekijken. Deze was door de mist helaas nog bijna niet te zien. 's middags zou de mist wegtrekken, werd er voorspeld. Vlakbij het water was het begin van de Powell & Hyde Cable Tram. Aangezien het nog vroeg was en er nog geen grote rij stond besloten we om hier eerst maar een ritje mee te maken ($3).



We reden de Cable Tram tot aan het eindpunt op Powell Street, waarna we bij Union Square hebben gewinkeld. Union Square is het downtown gedeelte van San Francisco en doet wel een beetje denken aan Manhattan; met winkels als Macy's, Niketown, Nordstrom, Saks 5th Ave en de onvermijdelijk Disney Store aan Post Street.

Na Union Square zijn we via Chinatown naar de Coit Tower gelopen. China Town in San Francisco is erg groot. In Ross Alley (het oudste steegje van San Francisco) zit de Golden Gate Fortune Cookie Factory, waar ze nog met de hand de bekende fortune cookies maken.



Na Coit Tower zijn we via de Italiaanse buurt doorgelopen naar Pier 39, om alvast de Alcatraz kaartjes voor de avond op te halen die we vooraf gereserveerd hadden via internet. Bij Pier 39 zitten ook de wel bekende zeeleeuwen. Erg leuk om te zien, en vooral te horen! Die beesten maken behoorlijk wat herrie!



Vanavond nog snel pannekoeken gegeten bij het International House Of Pancakes. Daarna zijn we met de eerste avondtour (18:20) naar Alcatraz gegaan.

De tour is echt schitterend! Als je met het bootje aankomt moet je een stuk naar boven lopen. Ondertussen vertelt een gids je wat over de geschiedenis van Alcatraz en over de ontsnappingen. Boven aangekomen krijg je een hoofdtelefoon op en kun je door de celblokken voor een audiotour. Tijdens het lopen hoor je verhalen van cipiers en ex-gevangenen, die vertellen hoe het was om op Alcatraz te leven. Eén gevangene vertelde dat Alcatraz extra zwaar was omdat je vanaf het eiland San Francisco kon zien liggen; zo dicht bij en toch onbereikbaar. Een andere vertelde hoe hij zijn dagen in afzondering in The Hole doorbracht; hij trok een knoop van zijn shirt en gooide die dan in de lucht. Vervolgens ging hij in het donker op de tast de knoop proberen te vinden...Je kon zelf ook in een aantal cellen kijken; erg indrukwekkend: ongelooflijk klein en donker.

Al met al erg leuk, op de kosten voor het parkeren na: $24 voor 3 uur en 10 minuten :(

Zondag 21 augustus.Vandaag zijn we 's ochtends naar de Coin Laundry gegaan; broodjes en drinken mee, wasmachine aan en ontbijten maar.

Daarna door naar Alamo Square, om de mooie Victoriaanse huisjes te bekijken.

Na Alamo Square wilden we naar Haight Ashbury (de hippie wijk) gaan. We waren de wijk binnengereden, maar schijnbaar gaan de winkels op zondag pas laat (of niet) open. Daarom zijn we dus maar doorgereden naar het Golden Gate Park, waar een mooi Japans gedeelte is.

Na het Golden Gate Park zijn we via Baker Beach (met uitzicht op de Golden Gate Bridge) naar Fairfield gereden. Eerst nog een korte stop bij het viewpoint aan de andere kant van de Golden Gate Bridge...

In Fairfield is de Jelly Belly Factory (One Jelly Belly Lane, Fairfield), waar je een gratis rondleiding van 45 minuten kunt krijgen waarin ze je uitleggen hoe de beroemde Jellybeans gemaakt worden. We konden mee met de tour van 13:00. Leuk om te horen dat er zoveel werk in zo'n miezerig snoepje gaat zitten (enkele dagen van begin tot eind).

Na de JB Factory zij we doorgereden naar Napa Valley (15:00), waar we de Silvarado Trail hebben afgereden. Dit is een weg van zo'n 30 kilometer tussen de wijngaarden door. We zijn gestopt bij de Sterling Vineyards, waar je met een kabelbaan naar boven kon om wijn te proeven ($15 pp).

Omdat Sterling vlakbij The Old Faithful Geyser ligt, zijn we daar ook maar even langs gereden. Deze geyser spuit elke 25 minuten zijn stoom. We kwamen precies op tijd binnen, want een minuutje later begon hij net.

Vanaf The Old Faithful zijn we naar het Armstrong Redwoods State Reserve gereden waar we rond 18:00 aankwamen. De weg ernaar toe gaat door enkele bossen en kleine dorpjes, erg mooi om te zien! In het Armstrong Redwoods State Reserve staan de beroemde grote Redwoods; de oudste van deze bomen is ruim 1400 jaar oud en 100 meter hoog.

Na een uurtje te hebben rondgelopen door het bos zijn we terug gegaan naar San Francisco. We verwachtten dat de brug wel weer in de mist zou liggen, maar we bleken geluk te hebben! Om 21:00 was de brug nog volledig zichtbaar, met de stad op de achtergrond. We zijn gestopt bij het viewpoint aan de Conzelman Road. Aangezien hier geen verlichting stond moest ik in het donker zoeken naar het statief voor de camera; in plaats van de knop voor de kofferbak, drukte Valeri vrolijk op de "panic button", wat als gevolg had dat de claxon 3 minuten lang begon te toeteren. Toch maar even de handleiding erbij gepakt om te kijken hoe je zoiets uit zet, want in de auto naast ons begonnen ze al lichtelijk geirriteerd te kijken.

Morgen verlaten we San Francisco en gaan we op weg naar Lake Tahoe, waar we een beetje kunnen uitrusten aan het zwembad, voordat we 's avonds een dinnercruise over het meer gaan maken.

Vandaag een vrij korte rit naar Lake Tahoe. Lake Tahoe ligt op een hoogte van 1875 meter en is daarmee het hoogst gelegen meer van die grootte in Amerika. Het is 22 mijl lang, 12 mijl breed en de grootste diepte is 490 meter.

We hebben de rit bovenlangs gedaan, zodat je een heel stuk langs het water rijdt, via de Lake Tahoe Eastshore Drive. Dit wordt wel de mooiste route van Amerika genoemd, met uitzicht op het meer en de omliggende bergen.

Toen we bij het hotel aan kwamen zijn we eerst maar eens in het zwembad gegaan, om een beetje bij te komen.

Om 17:00 hadden we een "Emerald Bay Sightseeing Dinner Cruise" op Lake Tahoe, met de MS Dixie II. Deze twee uur durende cruise vertrok vanaf de Zephyr Cove Marina en maakte een rondje over het meer naar Emerald Bay.

De cruise was leuk, maar het eten was te ranzig voor woorden; wat een lekkere steak moest zijn leek meer op vunzig draadjesvlees, of een aangespoelde schoenzool.

Vandaag zijn we van Lake Tahoe op weg naar Yosemite gegaan. Onderweg zijn we gestopt bij het een oud mijnwerkersstadje: Bodie. Van de oorspronkelijke bebouwing in nog ongeveer 5% in tact. Het stadje is in 1962 uitgeroepen tot State Historic Park en het wordt nu beschermd tegen verder verval. Er staan nog ongeveer 200 gebouwen, en Bodie is daarmee een van de best bewaarde spookstadjes van de Verenigde Staten. De laatste 3 kilometer ernaartoe ging over een onverharde weg, erg hobbelig en je kon dus niet te hard rijden.

Bodie was wel leuk om te zien; vergane glorie.

Vanaf Bodie naar Yosemite dacht ik dat ik de weg beter wist dan onze vriend TomTom. Na een paar kilometer leek de dirtroad wel erg lang te zijn en bleek inderdaad dat we verkeerd waren gereden. Nou ja, verkeerd, via deze weg kwamen we er uiteindelijk ook wel, alleen moesten we nu 10 kilometer over een dirtroad.

We zijn Yosemite binnen gereden via de Tioga Pass, via wegen die op zo'n 3000 meter hoogte liggen. Sommige stukken zonder reling zijn vrij spannend :D

In Yosemite zijn we eerst in de Valley wezen rondkijken en ingecheckt bij het hotel, de Yosemite Lodge onder de Yosemite Falls.

's avonds zijn we naar Glacier Point gereden, waar de zon bijna onder ging. Glacier Point ligt aan het eind van de 16 mijl lange Glacier Point Road (1 uur rijden via slingerweggetjes). Vanaf de parkeerplaats was het een paar honderd meter lopen naar het uitkijkpunt, op 2200 meter boven de zeespiegel en 925 meter boven de vallei.

Vanaf Glacier Point heb je schitterend uitzicht op de Half Dome, die 1200 meter boven de vallei uitsteekt.

Morgen Yosemite verder verkennen en dan op weg naar Lee Vining, met z'n Mono Lake.

Om 04:30 werden we opeens wakker van een hoop herrie buiten. Het leek er op dat de buurman zich klaar maakte voor een ochtend hike en daarnaast zijn hond te eten gaf. Kon dat niet wat zachter? Toen er een kwartier later nog steeds een gestommel was en het nu ons balkon op kwam (op 1 hoog) besloot ik toch maar eens te gaan kijken. Er bleken dus 3 wasberen over het balkon te struinen, op zoek naar eten! Wij hadden gelukkig niks buiten staan. De onderburen leken minder gelukkig; daar hadden ze aardig wat overhoop gehaald.

Na het wasbeeralarm konden we gelukkig nog weer in slaap komen. Om 09:15 vertrokken we richting Wawona, waar de grote Sequoia's staan. Onderweg zijn we nog een aantal keer gestopt bij verschillende 'meadows'.

We kwamen ook lang Valley View aan de Northside Drive, het mooiste viewpoint in de vallei.

We verwachtten dat we door zouden kunnen rijden naar Wawona, maar het bleek daar vanaf 10:00 vol te zijn, dus moesten we 6 mijl terug, om vervolgens met de gratis shuttle naar boven te gaan.

In de Mariposa Grove hebben we een rondrit met de tram gemaakt, waarbij je langs de verschillende grote bomen kwam. Er staan hier zo'n 500 sequoia's, waarvan de California Tunnel Tree, Grizzly Giant (2700 jaar oud) en Fallen Monarch de bekendste zijn.

Na de bomen gezien te hebben vertrokken we rond 14:00 richting ons hotel in Lee Vining. We moesten weer via de Tioga Pass en konden nu stoppen bij de viewpoints die we op de heenweg voorbij waren gereden.

Omsted Point

Tenaya Lake

Tuolumne Meadows

Op 9945 feet hoogte verlieten we Yosemite National Park, via de hoogste autoweg in Amerika; de Tioga Pass.

Na te hebben ingecheckt in het hotel in Lee Vining gingen we naar Mono Lake om de zonsondergang te zien. Het waterniveau van Mono Lake is flink gedaald, waardoor je de geinige tufa-torentjes goed kunt zien. Wat wel minder is, is de stank: het ruikt niet echt fris rondom het meer en er zitten letterlijk duizenden vliegjes. De zonsondergang was wel erg mooi.

Morgen op weg naar Furnace Creek. Lekker warm....

Vanochtend vroeg wakker. Slecht geslapen ook, door de bovenburen, die non-stop aan het rondspringen waren. Op weg naar het ontbijt zagen we twee kolibries. En zoals te verwachten; zoomlens nog op de kamer liggen, hopelijk krijgen we er nog een keer 1 te zien.

Vandaag naar Furnace Creek gereden, midden in Death Valley. Eerst zijn we nog langs de June Loop gegaan; een 25 kilometer lang rondje langs 4 meren. Leuk om te zien, maar na Yosemite niet echt spectaculair. Death Valley is des te mooier! Ik had me hier veel van voorgesteld. Lange, lege wegen, belachelijke hitte.....

...en het klopt allemaal: Death Valley is de heetste plek ter wereld! Ik vind het schitterend.Vanaf de afslag bij Lone Pine is er de komende 60 mijl geen service meer, wat alles toch een beetje spannend maakt. Ze waarschuwen je ook bij het Visitor's Center, om vooral je auto niet te verlaten, wanneer je in de problemen komt. Ook zeiden ze dat er gisteren 'flash floods' waren geweest, waardoor sommige wegen waren weggespoeld en een aantal viewpoints onbereikbaar zijn. De eerste 20 mijl zijn weinig bijzonders, slingerweggetjes richting de ingang van Death Valley. Iedere keer bij het uitstappen voor een foto merk je wel dat het weer ietsjes warmer wordt...

Nadat we Death Valley binnen zijn gereden gaat de weg snel omlaag, stukken van 8% daling... Als we een stukje op weg zijn vliegt er opeens een F16 over; schijnbaar met een oefenvlucht bezig. Na een kilometer of 40, rond 13:00, komen we aan bij Stovepipe Wells. 2 mijl verder liggen de Death Valley Sand Dunes. Val vindt het allemaal wel goed en blijft in de auto zitten. Ik besluit toch maar een stuk de duinen in te lopen. Dit was tenslotte waarvoor we hier zijn: hitte :)

En heet was het; alsof iemand non-stop met een fohn op je gezicht blaast. Tegen 14:00 komen we aan bij het hotel. Ik wil nog graag naar Badwater (het laagste punt van het westelijk halfrond, en naar de Devil's Golf Course. Val vindt het allemaal wat warm, en blijft op de hotelkamer, dus ik ben alleen op pad gegaan. Omdat de Devil's Golf Course was afgesloten wegens flash floods, ben ik naar de West Side Road gereden. Op aanraden van een parkranger, die zei dat het daar mooier was.... Hij vergat er even bij te zeggen dat je 4 mijl over een dirtroad moet rijden. Niet echt lekker met een normale huurauto.

Na de zoutkristallen te hebben gezien ben ik doorgereden naar Badwater. Badwater ligt 85,5 meter onder de zeespiegel. Er is verder niet veel te zien, op een zoutvlakte en een klein watertje na...

Na Badwater terug naar het hotel, waar we samen gaan zwemmen. Het zwembadwater komt uit een natuurlijke (chemicalien vrije) bron en is constant 84 graden warm. De buitentemperatuur was 47 graden Celcius, maar door de wind die er stond leek het in het zwembad haast warmer te zijn dan erbuiten...

Om 23:30 nog even naar buiten geweest, om foto's van de lucht te maken: Mars staat op dit moment erg dichtbij de aarde en is met het blote oog te zien. Op de 27e schijnt hij het best te zien te zijn....

Links de opkomende maan, rechtsboven Mars

Morgen naar Viva Las Vegas, met vrijdagavond een Destiny's Child Concert en zaterdagavond Cirque Du Soleil...

Vandaag eindelijk op weg naar Vegas... Voor we Death Valley verlaten eerst nog langs Zabriskie Point; een uitzichtspunt waarbij je aardig ver over Death Valley heen kunt kijken. Hoewel het pas 08:30 is, is het alweer verrekte warm. Tijd dus om de hitte te verlaten.

Na Zabriskie Point zijn we via Red Rock Canyon gegaan; een klein natuurparkje waar wilde ezels rondlopen. Toen we aankwamen liepen er net twee over de weg.

Een van de twee had schijnbaar honger en begon vrolijk een leeg hamburgerdoosje op te eten. Ik meldde het nog aan een park ranger die wat verderop stond, maar die vond het allemaal prima :(

Na de ezels gezien te hebben reden we nog de korte 'scenic route' van 13 mijl, waarbij je de rotsen van dichterbij kon bekijken. Aan het eind van het rondje kwam er een ezel ons lastig vallen.......

Vanaf Red Rock Canyon dan echt op weg naar Vegas. We slapen in het Golden Nugget hotel, waar we rond 13:00 aankwamen. Na ingecheckt te hebben eerst naar de Las Vegas Premium Outlets (875 South Grand Central Parkway) gegaan om te shoppen en toen op de hotelkamer wat uitgerust voor het optreden van Destiny's Child in Mandalay Bay... Val kreeg het voor elkaar om, ondanks de controle, toch een camera mee te nemen....

Het optreden was rond 23:00 afgelopen. Het begon om 21:15, dus al met al vrij lang. Door de ongenadige drukte op de Strip, hebben we Amerie gemist, gelukkig nog wel op tijd voor het voorprogramma van Mario.

's avonds het volgende uitzicht vanaf de hotelkamer. Links de Stratosphere Tower:

Morgen The Strip verkennen...

Dag 12 - Las VegasWat een gekkenhuis hier; het is er vrij druk, en op straat wordt je om de 10 meter lastig gevallen door Mexicanen die je strippers willen aansmeren voor $60. Eigenlijk zou je ze moeten uitleggen dat je uit Nederland komt, waar prostitutie legaal is.

De hitte is ondraaglijk; 37 graden om 08:30 's ochtends en om 00:30 's nachts is het nog steeds 37 graden. Hoe heet het tussendoor is....Vandaag hebben we The Strip afgelopen; geparkeerd bij Circus Circus en toen naar het einde. Terug hebben we de monorail gepakt naar het Las Vegas Hilton. Al met al 10 kilometer in de hitte dus.
Onderweg kwamen we langs de 'grote' hotels. Treasure Island, met z'n piratenshow:

Bij The Mirage hebben we de Secret Garden van Siegfried & Roy bekeken, waar dolfijnen, witte tijgers, witte leeuwen, een luipaard en een zwarte panter verbleven.

Daarna zijn we naar de forum shops bij Caesars gegaan; de duurste winkels, niet te betalen, wel leuk om even te kijken, maar vrij druk en donker: alles is overkapt, met een blauwgeschilderde lucht. We dachten dat het een klein winkelcentrum zou zijn, maar de straten erachter lijken wel een kilometer lang te zijn!

Na Caesars kwamen we aan bij Bellagio, waar 10 minuten later de watershow begon; 1200 fontijnen die op de jazzmuziek bewegen. Erg mooi!

Na Bellagio hebben we gegeten in het ESPN café bij MGM; hamburgers op een ciabatta broodje, ongenadig lekker! Daarna nog even gekeken bij M&M's World en de Coca Cola Store en toen zijn we met de Monorail naar het Las Vegas Hilton gegaan. Daar hebben ze de Star Trek Experience; het casino is ingericht in Star Trek stijl en ze hebben een paar winkeltjes en een attractie.

's avonds hebben we de Fremont Experience in Downtown Las Vegas (naast het hotel) bezocht; een overkapping van 4 cityblocks (ik gok 400 meter) met allemaal lampjes waar een soort lichtshow op afgespeeld werd. Het was buiten al donker, maar in het hele Downtown gedeelte merkte je daar weinig van...

Om 22:30 begon de La Mystere show van het Cirque Du Soleil. We gingen ruim op tijd weg (21:15), maar kwamen 10 minuten voor aanvang pas aan: 6,4 kilometer per uur :(

We hadden vooraf via internet kaarten gereserveerd op de eerste rij. Erg mooi dus. De show duurde bijna twee uur en bestond vooral uit veel acrobatische acts...

Vandaag we uit de de hitte van Vegas; op weg naar Bryce Canyon. Onderweg komen we door Zion National Park, waar we met de shuttle langs de Scenic Route gaan. We stoppen onderweg twee keer; bij het Patriarch Viewpoint en bij de Weeping Rock. De Weeping Rock is leuk om te zien; er loopt water naar beneden via de rotsen. Op de terugweg zaten er opeens twee grote herten naast het pad. Erg cool!

Na Zion gingen we via de Mount Carmel Highway en het Checkerbord Mesa gedeelte door naar Bryce.

In Bryce logeren we in de Bryce Canyon Lodge (geen TV!); vlak bij het Sunrise & Sunset point... Er staan een aantal lodges in het bos. Elke lodge bestaat uit twee delen. Vanaf de lodge is het een paar minuten lopen en dan sta je al aan de rand van de Canyon, aan het begin van de Navajo Loop.

Er lopen hier een hoop eekhoorns rond.

Omdat het restaurant bij de lodge er niet echt fris uit zag besloten we om bij Ruby's Inn te gaan eten. Daar zit ook een supermarkt, zodat we meteen wat te drinken konden inslaan. Onderweg zien we nog een aantal herten langs de weg staan.

Morgenochtend gaan we een stukje de Canyon in en dan door naar Moab, waar we twee dagen zullen blijven.

Vanochtend in Bryce de Navajo Loop gelopen; een korte trail (1,3 mijl) de Canyon in. Het laatste stuk van de loop was afgesloten, zodat we weer langs dezelfde weg terug moesten. Hoewel het pas 08:00 was, werd het beneden al aardig warm en de klim naar boven was behoorlijk: 300 meter, vrij steil omhoog.

Vanaf Bryce zijn we via highway 12 naar Moab gereden.

Deze highway staat bekend als 'Scenic Highway' en dat was het: een erg mooie rit door de bergen.

Na highway 12 gingen we verder via highway 24, die door Capitol Reef ging; een park met vooral rode rotsen. We hebben hier de Goosenecks Trail gelopen (paar honderd meter), met een mooi uitzicht op de rivier eronder.

Nu zijn we in Moab, morgen gaan we Arches & Canyonlands bekijken en dan overmorgen door richting Monument Valley...

Vandaag 's ochtends naar Canyonlands gereden, een park op zo'n 30 kilometer van Moab waarvan het Island In The Sky District met een normale auto te bezoeken is (de rest is voor 4x4's).In het park zijn een aantal mooie viewpoints te zien, zoals Grand View Point Overlook:

Green River Overlook, met uitzicht op de Stillwater Canyon waar de Green River doorheen loopt:

en Mesa Arch, waar je doorheen kon kijken. De arch zelf lag op de rand van een hoge afgrond:

De weg ernaartoe ging door velden vol met gele bloemen.

Vanaf Capitol Reef zijn we naar Dead Horse Point State Park gereden; een klein parkje met heel mooi uitzicht op de Colorado River 600 meter lager:

Aangezien het erg heet werd zijn we hierna teruggegaan naar het hotel in Moab, waar we tegen 12:00 aankwamen. Ik ben toen naar Arches gegaan, terwijl Valeri aan het bijkomen was op de hotelkamer...
Arches was erg mooi maar ook heel erg heet. Er zijn een aantal bekende punten waar je met de auto heen kunt rijden en een paar waarvoor je een stukje moet lopen door de hitte.

Park Avenue

Balanced Rock, een rotsblok van 3 miljoen kilogram dat balanceert op een voetstuk van zandsteen. De totale hoogte is 39 meter.

North Window

Delicate Arch, 14 meter hoog en ruim 10 meter breed

Skyline Arch

Na Arches hebben we aan het eind van de dag lekker in het zwembad gelegen. Het was er 43 graden! Erg heet....

Vandaag op weg naar Monument Valley. We zijn 's ochtends eerst naar Natural Bridges gegaan; een klein parkje met drie door de natuur gevormde 'bruggen'. Er was een kleine rondrit van 9 mijl waarbij je vanaf verschillende viewpoints de bruggen kon bekijken: Sipapu Bridge (67 meter hoog en 82 meter breed), Kachina Bridge (64 meter hoog en 62 meter breed) en de oudste en tevens ook kleinste (32 meter hoog en 55 meter breed) van de drie bruggen, Owachomo Bridge. We wilden eigenlijk naar de laatste brug toe lopen, maar het was ons veels te heet. Gisteren was er in het nieuws dat ze in Moab een hitterecord uit 1953 hadden geevenaard.

Na natural Bridges gingen we door naar Goosenecks State Park, van waar je uitzocht heb op de onderliggende San Juan River. TomTom had een mooie route uitgezocht, jammer dat er niet van tevoren bij stond dat je via een smal, steil, bochtig rotsweggetje naar beneden ging. Wel een erg mooi uitzicht!

De Goosenecks waren vooral leuk om te zien omdat er zoveel kronkels zo dicht op elkaar lagen:

Na Goosenecks reden we door naar Monument Valley. Onderweg nog even snel gestopt bij Mexican Hat Rock.

De weg naar Monument Valley is erg mooi; je kunt de Mesa's al vanuit de verte zien liggen.

Vanaf het balkon van de hotelkamer hadden we uitzicht op Monument Valley.

Het hotel organiseerde ook trips naar MV, we besloten de lange versie te nemen: 3,5 uur, waarbij je ook in de 'back country' kwam, waar je normaal niet mag komen. Aan het begin van de tour gingen we een Hogan in, waar een oude Indiaanse dame aan het Weven was. Ze wilde demonstreren hoe de Navajo vrouwen traditioneel hun haren vastbinden en Valeri was een gewillig 'slachtoffer' (de Navajo vrouwen laten hun haar lang groeien dit staat symbool voor de regen).

Na de inbinddemonstratie gingen we naar het Visitors Center bij MV, waar je het mooiste uitzicht had.

Daarna de vallei verder in, waarbij verscheidene viewpoints kwamen. Op een ervan stond een man op zijn paard een scene uit een film na te spelen.

De Indianen hebben enkele rotsen namen gegeven. Sommige zijn ver gezocht, maar anderen zijn inderdaad herkenbaar. Sleeping Dragon:

Poedel

Verder nog enkele petroglyphen gezien.

En The Sun's Eye

Daarna de hoogste tijd om terug te gaan, omdat de zon bijna onder ging. De chauffeur was zo aardig om nog even te stoppen bij het bekende viewpoint.

Morgenochtend heel vroeg op proberen te staan (06:15), om de zonsopkomst te kunnen meemaken. Die schijnt hier erg mooi te zijn...

Vanochtend om 06:10 de deur uit gegaan, op weg naar het Monument Valley Visitor's Center, om de zonsopkomst te zien. Ze waren al open en ik was de eerste bezoeker. Tot 07:05 foto's gemaakt, erg mooi daar!

Op weg terug naar het hotel kwam de zon net door de wolken.

Vanaf Monument Valley zijn we richting Page gegaan, waar we een reservering hadden voor de Antelope Canyon tour van 11:30. Omdat Page in Arizona ligt doorkuisten we een tijdzone en kregen we een uurtje kado. Eerst zijn we nog door het Navajo National Monument gereden, waar je een rotswoning kunt bekijken (van bovenaf, de trail ernaartoe duurt 7-8 uur).

We kwamen rond 10:00 aan in Page, aan de vroege kant dus. De tour naar Antelope Canyon van 11:30 was vol, gelukkig hadden we ruim vantevoren gereserveerd; de mooiste tour is de tour van 11:30, omdat dan de zon boven de canyon staat, zodat er lichstralen naar binnen vallen.
We gingen met 3 open tourauto's richting de Canyon.

Rond 11:45 kwamen we aan, we gingen met tourguide "Rosie" door de canyon heen, waarbij ze alle mooie fotolocaties aanwees. Antelope Canyon is een zogenaamde 'slot canyon'; erg smal en diep (400 meter lang, 40 meter diep). Als het hard regent spoelen er flash floods door de canyon heen, waardoor de bodem van de canyon steeds lager komt te liggen. De flash floods komen een paar keer per jaar voor. Een aantal jaar geleden zijn er 7 toeristen omgekomen...

Na de tour zijn we naar de Glen Canyon Dam Overlook gegaan, om de dam te bekijken. De bouw van de dam is in 1956 begonnen, voornamelijk om het droge westen te voorzien van water.De dam is 212 meter hoog (3,5 meter lager dan de Hoover Dam) en 457 meter breed.

Vanavond nog naar de Horseshoe Bend gereden; bleek op een paar kilometer van het hotel te zijn. Dit is echt het mooiste uitzicht van de vakantie! Je staat op een halve meter van de afgrond, en dan kan je de hele 'bocht' zien... Schitterend.

Vandaag een redelijk kort ritje naar de Grand Canyon en dat komt goed uit; allebei erg slecht geslapen. Herrie van de airco en een klote bed.We komen de Grand Canyon binnen via de westrim drive en stoppen onderweg bij een aantal viewpoints; Desert Point, Moran Point en Grandview Point...

Op weg naar het hotel krijgen we ook onze eerste regenbui van de vakantie! Welgeteld 10 minuten :D
We hadden een kamer in de Kachina Lodge met "Rim View" en gelukkig konden we vroeg inchecken (12:00)...

Na ingecheckt te hebben zijn we een stukje langs de Grand Canyon gelopen en hebben toen de shuttlebus naar The Abyss (een rechte wand van 1 kilometer naar beneden) en Hopi Point genomen (met uitzicht op de rivier)...

Vandaag naar Twentynine Palms. Dit zou de langste rit moeten worden: 662 kilometer.We gingen op tijd weg en lagen op schema om er om 14:00 te zijn, tot we op een weg kwamen waar stond: "Flash Floods Next 21 Miles". Niet verwacht dat dat zo'n vaart zou lopen en die witte rook links aan de horizon, dat zal allemaal wel... Bleek dus dat er net hoosbuien geweest waren en de weg helemaal blank stond! De weg was op een gegeven moment afgesloten en dus moesten we 200 kilometer omrijden.
Vandaag wel veel lol gehad; we reden eerst een stuk over de 'oude' Route 66, van Seligman richting Kingman.

...daarna kwamen we bij een oud tankstationnetje, waar een Roadrunner rond liep.

Iets verderop zag Val in de berm een gigantische cactus, een meter of 6 hoog denk ik.

Daarna kwamen we door Oatman; een dorpje waar wilde ezels rondlopen op straat. Er was er één van zes dagen oud. Valeri mocht er nog naast komen staan...

Mij begon hij lastig te vallen, beest had camera angst denk ik...

Ook waren er nog een paar oude gekken die een Wild West showtje gaven.

Na Oatman dachten we in één ruk door te kunnen rijden naar Twentynine Palms, om Joshua Tree National Park te bezoeken, maar toen kwamen we dus de flashfloods tegen...

Uiteindelijk zijn we er wel gekomen, we hebben een paar Joshua Trees bezocht (hele stukken van het park zijn afgesloten)...

Morgen naar San Diego, richting de koelte.

Vandaag richting San Diego. Zo'n 200 kilometer, dus weinig. We zijn eerst bij Palm Springs langs de windmolens gereden. In de San Gorgonia Pass langs highway 10 staan zo'n 3100 windmolens. De molens draaien hier 300 dagen per jaar. De molens staan zo'n 200 meter van elkaar, om ze optimaal te benutten. Onderhoud kost zo'n $30.000 per jaar per windmolen. De grotere windmolens voorzien 2000 huizen van stroom.

Na Palm Springs zijn we nog even bij de Desert Hills Premium Outlet langs gegaan. Erg groot, maar wel een beetje hetzelfde als de andere outlets.
Daarna door naar San Diego. We kwamen rond 13:00 aan. Het hotel ligt mooi centraal in Little Italy en heeft een eigen parkeergarage. Geen geklooi met de auto dus. Omdat we de kamer nog niet op kunnen besluiten we de buurt te verkennen. Eerst naar de haven...

Daarna zijn we naar Seaport Village gelopen, een winkelgebied aan het water, met restaurantjes etc...
Op weg naar het Gaslamp District waren we de weg kwijt. We moesten om het Mariott Hotel heen, maar dat was een heel eind, dus maar door het hotel gegaan. Niet normaal, erg luxe allemaal en een gigantisch zwembad! Ze hebben eigen autotjes die de gasten rondrijden.

Iets verderop kwamen we langs het luxe Horton Grand Hotel waar een gigantische auto voor de deur stond.

Het Gaslamp District is erg leuk, allemaal oude gebouwen, winkels en restaurants.

's avonds gingen we op zoek naar eten en kwamen terecht bij een pizzeria waar allemaal mensen buiten stonden. Deze moest schijnbaar erg goed zijn, dus wij ook maar in de rij gaan staan. Zou een half uur duren, maar gelukkig hadden ze na een paar minuten al een tafel voor twee vrij. Het eten was inderdaad erg lekker (en heel veel).

Toen we een uur later weer naar buiten gingen stonden er nog steeds mensen in de rij te wachten op een plek.

Tegen 19:00 wilde ik nog even snel een paar foto's maken van de ondergaande zon. Blijkbaar komen rond dit tijdstip de zwervers ook uit hun kartonnen doos, want ik werd meteen aangesproken of ik misschien een internet modem/router wilde kopen voor $10,-

De zwerver in kwestie was namelijk 'ziek' en kon voor $10 'genezen' worden ;)

De man een dollar gegeven maar beleefd bedankt voor de router...

Vandaag wilden we San Diego verkennen. De auto laten we staan want er rijdt hier een trolley.

Eerst zouden we naar 'The Old Town' gaan, een oud stuk San Diego dat in elke folder genoemd werd. We waren er rond 09:00, maar alles bleek pas om 10:00 open te gaan. Aangezien het er niet echt interessant uitzag besloten we daar maar niet op te wachten...Valeri spotte in het park weer eens een kolibrie. Eindelijk een poging gedaan om zo'n beestje te fotograferen, maar, ai ai ai, wat zijn die krengen snel!

Na de 'Old Town' besloten we om met de trolley naar Balboa Park te gaan. Het zag er op de kaart uit alsof het maar een klein stukje lopen was, vanaf de trolley stop. Niet dus, ruim een half uur, bergop, door een vage buurt waar de eerste zwervers alweer in vuilnisbakken aan het graaien waren. Onderweg zagen we opeens een ranzig grote kever. Zeker 3-4 centimeter groot en ze vliegen behoorlijk rap.

Balboa Park is wel erg mooi, het ziet er allemaal een beetje Spaans uit daar. Oude gebouwen ook...

Er was ook een grote botanische tuin, maar die was helaas gesloten. De vijver was wel open.

Er stonden nog een paar geinige beelden, beetje Gaudi stijl...

Verder was de Bell-Tower erg mooi.

Vanaf Balboa Park hebben we de bus naar de Broadway Pier genomen, vanaf waar je met de ferry naar Coronado Island kunt.

Op Coronado Island dachten we naar het Coronado Hotel (1500 Orange Avenue) te kunnen lopen, maar dit bleek verder dan verwacht en het was alweer lekker heet (13:00). Dus hebben we maar fietsen gehuurd bij Holland Bicycles (cruisers) en zijn we het schiereiland rondgefietst.

Het eiland staat vol met schitterende huizen, maar die dingen blijken allemaal gewoon van hout te zijn gemaakt.

Om 16:15 waren we terug bij het hotel, waar 'onze' trouwe viervoeter lag te wachten op onze terugkomst.

Vandaag op weg naar Long Beach. 's ochtends eerst naar de San Diego Zoo geweest. Een erg mooie dierentuin, want ze hebben hier Pandaberen. Verder nog een 'Polar Plunge' waar je ijsberen kunt bekijken...

Er waren twee Panda's te zien; een vader (Gao Gao) en zoon (Mei Sheng) van twee. De zoon lag een beetje te relaxen in de boom, de vader zat aan bamboe te knagen.

Bij de Polar Bear Plunge zaten twee ijberen die met een bal aan het klooien waren. Beesten vermaakten zich schijnbaar aardig.

Bij 'Absolutely Apes' zat een familie apen...

De San Diego Zoo heeft sinds 1926 een aantal Koala's. Ze zijn niet erg actief en slapen doorgaans 20 uur per dag. Gelukkig waren er ook een paar wakker.

Verderop zat Spanky de bruine beer. Er waren er eerst twee in de Zoo, maar een paar maanden terug is de andere overleden.

Uiteraard zijn er in de SD Zoo ook stokstaartjes, altijd grappig om te zien.

Vanaf de Zoo zijn we via Newport Beach naar de Crystal Cathedral gereden. Newport Beach is een rijkeluisstadje aan de kust, met Rolls Royce- en jachtdealers... Verder weinig bijzonders, maar het lag toch op de route...De Crystal Cathedral is echt schitterend! Wat een mooi gebouw. We mochten ook binnen kijken, maar helaas waren ze alles net aan het verbouwen.

Na de Crystal Cathedral zijn we langs Downtown Disney gegaan, om te kijken of er in de Disney Store nog iets leuks te koop was. Viel erg tegen.

Vanaf Downtown Disney zijn we doorgereden naar ons hotel in Long Beach, aan het water, vlakbij de Queen Mary. Vanaf de kamer konden we de haven en de boot zien. Uiteraard zijn we er ook nog naartoe gelopen...

Morgen alweer de laatste dag... Het is ook wel mooi geweest, 3.5 week rondreizen, enorm veel gezien. Morgenochtend gaan we naar de Watts Towers, gevolgd door de Universal Studios. Daarna nog even kijken bij Westcoast Customs (bekend van Pimp My Ride) en een winkelcentrum. Dan 's avonds tegen 19:00 op het vliegveld zijn, om de vlucht van 21:20 te kunnen halen....

De laatste dag... Vandaag nog drie (spannende) dingen te doen. Eerst gaan we naar Watts, om de Watts Towers te bekijken (1765 East 107th Street). Watts is een redelijke achterbuurt en dat blijkt ook wel als we er naar binnen rijden: opeens staan er rijen huizen waarvan zowel de deuren als de ramen voorzien zijn van tralies... en die zijn niet bedoeld om de mensen binnen te houden, dus buiten zal wel onguur tuig rondlopen ´s nachts.
Bij het eerste kruispunt vanaf de snelweg staan twee meisjes aan de kant van de weg, met een plastic zakje om de hand, aan de achterpoot van een stuiptrekkend hondje te trekken... Vage bende, maar het zal allemaal wel... Bij het volgende stoplicht lopen twee zwervers tussen de wachtende auto´s door, vrolijk te bedelen bij automobilisten.
Uiteindelijk komen we aan bij de Watts Towers; midden in een woonwijkje waar de meeste mensen nog slapen, op een neger na, die aan zijn auto(wrak) aan het sleutelen is. De torens zijn een stuk kleiner dan ik verwacht had en het blijkt dat je er alleen op zaterdag en zondag bij kan komen (binnen het hek)...

Op weg naar Universal Studios komen we nog langs South Central Ave en het alom bekende Compton.

We kwamen rond 10:00 aan bij

De rij bij de kasse was niet echt groot, maar er stonden een hoop irritante prutsers voor ons, die schijnbaar niet konden beslissen welk type kaartje ze moesten hebben... Uiteindelijk pas na half elf een keer binnen en meteen naar de Tram gegaan (tip: 3e karretje, rij 38, rechterkant). De Tram is een 45 minuten durende tour langs de studios, onderweg zie je oude bekenden als Jaws en King Kong. We kwamen ook nog langs de rokende set van War Of The Worlds. Erg cool om te zien!

Na de Studiotour zijn we naar Shrek 4D gegaan, een 20 minuten durende 3D-animatiefilm, waarbij de stoelen meebewogen. Daarna hebben we de Waterworld show bekeken: 15 minuten actie op jetskit´s en boten. Stukken beter dan de gelijknamige film!

Daarna nog gekeken bij Animal Planet Live! Een grapige show met een aantal beesten. Weinig spectaculairs, wel vermakelijk.

Om 16:00 verlieten we Universal Studios om door te gaan naar onze laatste stop: Westcoast Customs (5301 West 104th Street), bekend van Pimp My Ride. We kwamen er rond 17:00 aan en "Q" (van TV) reed net weg met een klant. Over 10 minuten zou hij terug zijn, zei hij, maar we konden wel vast even rondkijken.

We gingen het hek binnen en werden door een ongenadig dikke, grote neger aangemeld met "Mike, I've got two tourists here". Hij zei dat we foto's konden maken en wees ons waar de winkel was. Toen we weg wilden gaan kwam "Q" toevallig net weer aanrijden.

Ze zijn er aardig aan de touristen gewend, dus hij vond het geen probleem om op de foto te gaan...

Na Westcoast Customs zat ons eigen Westcoast avontuur erop en hebben we de auto ingeleverd bij Dollar. Geen schade. Totaal 4096 miles (6553 kilometer) gereden....

Daarna 9 uur en 15 minuten vliegen naar Londen, waarbij we vanuit de lucht het London Eye konden zien.



En vervolgens nog een uurtje naar Amsterdam.

David Banner - Play
Ciara & Bow Wow - Like U
Mariah - Shake It Off
Mariah - We Belong Together
Keak Da Sneak - Super Hyphy (Bay Area)
Ludacris - Pimpin' All Over The World